ความ

n. 1. the facts of a statement, effect, matter;

2. the substance, the sense, the gist (of a matter); when prefixed to adj. indicates state, condition, quality, i.e., abstract noun marker; 3. success; 4. a lawsuit, a case.

ความตาย-death ความดี-goodness ความบ้า-madness ความฉลาด-cleverness

เขาบิดเบือนความจริง

He distorted the facts. ผมถามเด็กที่วัดมันดู ก็ได้ความว่าเป็นเรือของท่าน I asked the kids in the temple, and I found out that the boat belongs to you. เขาทำอะไรได้ความเสมอ Whatever he does is sensible (a success). ความเรื่องนี้ขึ้นศาลอุทธรณ์ This case goes to the appeal court.